Testo Morgen Neem Ik Bloemen Voor Je Mee

D'r zal wel niets veranderd zijn

Maar morgen wil ik komen

Je zult, denk ik, wel niet beseffen

Dat ik naar je kijk
Mijn lief, je bent al zoveel jaar

Een ongestorven lijk



Daar lig je in een bed te vegeteren

Je blik is leeg en wendt zich nooit naar mij

Je handen liggen roerloos op de sprei

Geen woord, geen wenk, geen kracht om je te weren

Dit leven moeten wij maar zien te delen met z'n twee
Morgen neem ik bloemen voor je mee



Weet je nog, die tuin van ons

Je was er altijd graag aan 't werk

In 't hoekje met de meeste zon

Plantte je een rozenperk

Weet je nog, die tekening

Op het beslagen keukenraam

Een hartje met een pijl erdoor

En daaronder onze naam

Tja, nu zit er thermopane

Dus die ene ruit is weg

Maar de rozen staan er nog

Overschaduwd door de heg



Ik ken je, en ik ken je wens

Je niet te laten kooien

Maar niemand gaf je ooit de kans

Je sterven te voltooien

De toga en de witte jas

Beletten je te gaan

Genadeloos rechtvaardig

En onmenselijk humaan



Dit jarenlange rusten zonder vrede

Dit leven in een schimmig niemandsland

Wie stopt dat ooit? Wie staat er aan jouw kant

Wie vraagt zich af hoeveel je hebt geleden

En wat heb ik meer te bieden dan een lief cliche

Morgen neem ik bloemen voor je mee



Kom je in m'n droom misschien

Zeggen dat ik iets moet doen

Jij verschijnt me elke nacht

In een soort van visioen

Midden in het rozenperk

Lig je, met een bleek gelaat

In een witte kist waarvan

Het ruitje telkens weer beslaat

Dan zie ik dat je hand beweegt

Je tekent op het matte glas

Een hart, en dan een pijl erdoor

En daarna nog vier letters: help



Ik zie de richting die jij hebt gekozen

En ik, ik zal je steunen in de strijd

Tot jij van al je boeien bent bevrijd

Ik geef je vast een bosje witte rozen

Als teken van mijn ja tegen het duizendvoudig nee

Morgen neem ik bloemen voor je mee