Testo Manchmol Denk Ich An Doheim

Testo Manchmol Denk Ich An Doheim

Manchmol denk ich an doheim De Zick verjeht, de letzte fuffzehn Johr, wor nix mih su wie et ens fröher wor. Wie off han ich an unsere ahlen Baum jedaach, un an dat Lagerfeuer medden en d?r Naach. Dä Papp dä hätt en Seifekess jebaut, em Sommer hammer Äppele jeklaut. Kom ich dann met der Botz noh hus, die soh bald wie ene Flicke us, ming Mamm die hätt nit eine Ton jesaat. Refrain: Manchmol denk ich an doheim, un dann fällt mir widder en wat all ming Mamm für uns Pänz jeopfert hätt. Dat wat söns nie einer däät. Vun dä letzte Jrosche joov et dann noch e ies vun nevvenan, dem Mann. Hätt et manchmol nit jerigg, doch et wor en schöne Zick. Mi Schwester hatt met zwölf d?r eetste Fründ, wie schnell hatt sich de Mamm dodran jewönnt, dat alle veezehn Daach ne andre Tünnes kom un irjendwie däm Lisbett doch sing Jugend nohm. Et eetste Bier, mir wor furchtbar schlääch. De Mamm hätt nur jesaat: ?jeschieht dir rääsch!?. Doch an de Auge kunnt ich sin, se nohm dat nit su einfach hin. Bestimmp han ich ihr domols leid jedonn.
Testi Räuber