Testo Un donoh ess dä Karneval vorbei

Jenaujenomme kann mer kaum jet sinn,
Usser noh Minsche rüsch et extrem noh Kerosin.
Wolke vüürm Mohnd, Luff wie Aspik,
Mucksmühsjestill un dann em nähxte Aurenbleck

Massenhaft Trommler met ‘nem Groove wie uss Blei,
Eez nur Jejammer, dodruss weed spääder dann Jeschrei.
Dä Pöbel brüllt: „Dä Nubbel ess schuld!“ Et kütt, wie‘t kumme sollt.

Un donoh ess dä Karneval vorbei,
Leechterloh, zo Jetrommel un Jeschrei,
Ess dä Sündebock verbrannt.
Alles fängk vun vörre ahn. Aus, vorbei ...

Für Jeiz un Jier ‘ne Neuahnfang,
Für Egoismus, Niederdrächtigkeit un Ignoranz,
Für Selvsjeräächtigkeit un Scheinheiligkeit,
Für jede Art vun Völlerei un Eitelkeit.

Dä Zwillingsbrooder vum Verroot heiß Bedrooch,
Ihr Schwester Neid, nä, och die kräät noch nie jenooch.
Nur wer metklüngelt, kritt ‘ne Fooß enn die Düür, Un öhntlich intrigiert.

Un donoh ess dä Karneval vorbei,
Leechterloh, zo Jetrommel un Jeschrei,
Ess dä Sündebock verbrannt.
Alles fängk vun vörre ahn. Aus, vorbei ...