Testo Hück Ess Sing Band En Der Stadt

Testo Hück Ess Sing Band En Der Stadt

Mer sinn em März, vüür dausend Johr,
er ess me'm Jordan's Pitter un me'm Addi Altenberger do.
Et ess noch fröh, noch nit ens vier,
do steht dä Tommy schon met drissisch Andre vüür der zoe Düür.
Mann, et räänt un'e friert,
doch da's ejal, sulang mer Tön vun drinne hührt,
kennt jed Woot, jede Break,
sujar noh jedem Schlußakkord et eezte Riff vum nähxte Leed.

Die Sporthall woor schon immer do,
jedenfalls länger als dä Trotzkopp met dä schulderlange Hoor.
Er woor als Kind och schon ens drinn,
met singe Eldre hatte domohls Holiday on Ice jesinn.
Un er weiß ei'ntlich nur noch wo er sooß:
En dä Reih unger dä Uhr.
Doch für ihn ess die Buud hück jet wie Mekka für ne Moslem,
wo mer hinpiljere muß, sujet wie'ne Ozean für ne Fluß.

Weil, die Band ess en der Stadt,
wo'e su lang drop jewaat.
Hück ess sing Band en der Stadt.
Vill zo schön, öm wohr zo sinn,
sie ess he un spillt für ihn.
Nit em Fernsehen, nit op Plaat,
hück ess sing Band en der Stadt.

Die Woche drop wie blöd jejobb,
die Jittar uss em Ahn un Verkauf jing ihm nimieh uss em Kopp.
Jeüb, bess dat die Finger wund, monatelang,
bess datte sämtliche Akkorde spille kunnt.
Nur die Bühn noch em Senn,
op der 'e dann noch jottweißwer hatt spille sinn.
Un hück Naach ess 'e he et letzte Mohl met singer eijne Band drinn,
noh dä janze Johre, et allerletzte Mohl he,
donoh ess he Schluß.

Hück ess sing Band op dä Bühn,
op der er se all jesinn.
He'n dä Hall woor 'n se all drinn.
Vill zo schön, öm wohr zo sinn,
sie ess he un spillt für ihn.
Nit em Fernsehn, nit op Plaat,
hück ess sing Band en der Stadt.
Testi Niedecken