Testo Sinnflut

Testo Sinnflut

Letzte Naach hann ich jedräump, ich wöhr dä Noah un dä Herrjott kohm un säht: "Paß op, Jung! Et jeht widder loss, Jung. Bau ens flöck e Floß. Nächste Friedaach jitt et Rään!" Un dann sähte: "Saach Bescheid dänneMänn, wo de meins, et köhm drop ahn, die et bringe, Jung, un dann pack die Saache, die mer bucht – bahl jeht es loss mtt dä Sintflut ... bau e Floß!" Eez hann ich jestutzt. Ich wohr total verdutzt un daach mer: "Dat kann doch janit sinn – nä! Doch hä selfs hatt dat natürlich och ald einjeplant un säht: "Jung, luhr öm Aach de Wetterkaat!" Weil ich nit su ärsch joot Scheffe baue kann, daach ich mer: "Roof ens eez beim Thyssen oder bei der Wehrmacht ahn." Ich saat: "Lück, ich bruch e Scheff, ziemlich jrooß – janz ejal, wat et koss! Dofür künnt ihr dann paar Freikaate hann für ming Floß – bahl jeht et loss!" "Su, wat bruch mer noch", hann ich mich jefrooch, un ich reef ahn dä Neckermann – dann. Ich saare: "Leeve Neckermann, schleif ens alles ahn, wat de häss – bahl jeht et loss!" Noh zwei Daach hatt ich Container vüür der Düür voll met Möbel un Klamotte, Lebensmittel, Dosebier, Rasenmäher un e Farbfernsehjerät – wofür dat Neckermännche vun mir e paar Freikäätscher kräät. Ich reef dä Springer ahn, ich saare: "Axel, maach ens flöck bekannt, druck en Schlaachzeil, schwazz un ruut: "Flut!!" Dä Axel kräät sign Freibillet, doch drucke dääte't nit, un stattdessen heeß et su: "Irrer schwafelt von der Sintflut Nummer zwei. Anarchisten und die SPD wahrscheinlich mit dabei. Kölner Sänger droht mit Weltuntergang. Weltverbesserer macht grünen Witwen angst und bang." "Wehrt dem Anfang", meint dozo Franz Josef Strauß, "sons ess et aus!" Fridaachs drop woor dä Daach X zum Stapellauf. Op dä Poller Wiss do sooch et uss wie beim Ausverkauf. Nur die Staatskarosse un die Poliziste paßte nit. Ja, wer hatt die bestellt? Jläuv et mir, ich woor dat wirklich nit! Als ich nöher kohm, do woot et mir dann kloor, dat dä Fähler janz bestemp dat mtt dä Freikaate woor, denn letzte Woch wohr mir noch ziemlich schleierhaft, wat en Sinnflut für ne Sinn hätt un wie mer sujet plant. Würdenträjer, Staat un Kirch un Finanzijehs – nur vun dänne Lück, die ich jemeint hat, do woor kei Minsch dobei. Nit et Lisbeth, nit dä Matthes, nit dä Kannebecker’s Franz – övverhaup kei Minsch vun dänne janze kleine Lück em Land. Ävver: Günter Noris un die Bundeswehr-Bigbänd spillt, dat Scheiden wieh däät. Heino sing: "Oh muß i, muß i denn" . Mensch, das janze Scheff wohr voll met dänne Lück, wo ich noch nie jet met ahm Hoot hatt – jottseidank bess hück. Ahnjeschesse, wie jewohnt un wie gehatt. Ich wohr et satt ... ich wohr platt. Ich blevv stonn ahn Land, un ich hann mich ärsch jeschamp un jeärjert: "Su ne Dress, nä!" Doch et wohr su wigg un et blevv kein Zick: Sektfläsch klar zum Stapellauf. Doch die Sektfläsch schloch e Leck. Dat wohr die Sinnflut, un die janze Prominenz ess vüür dä Poller Wiss verreck. Allemohle sinn versoffe. Ich daach: "Jetz, Jung, halt ding klammheimliche Freud öm Joddeswille joot versteck, denn mer weiß jo nie – selfs beim Dräume nie ..."
Testi dei BAP